Η σημασία της έκτοπης συσσώρευσης λίπους
Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στο χώρο της ιατρικής, αποτέλεσε η κατάρριψη της θεώρησης του λιπώδους ιστού, ως ενός αδρανούς ιστού, και η κατάταξη του στους ενδοκρινείς αδένες και μάλιστα στο μεγαλύτερο ενδοκρινή αδένα του ανθρώπινου σώματος.
Ο λιπώδης ιστός αποτελείται από εξειδικευμένα κύτταρα τα οποία έχουν αφενός τη δυνατότητα να αποθηκεύουν ενέργεια με την μορφή τριγλυκεριδίων προσλαμβάνοντας ελεύθερα λιπαρά οξέα (ΕΛΟ) από την κυκλοφορία, αφετέρου λειτουργεί ως ενδοκρινές όργανο μέσω της έκκρισης διαφόρων παραγόντων στη κυκλοφορία που λειτουργούν ως σηματοδότες στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) και σε άλλα όργανα και τροποποιούν την λειτουργία τους. Αδυναμία του λιπώδους ιστού να επιτελέσει την λειτουργία του στην αποθήκευση του λίπους οδηγεί στην συσσώρευση λίπους σε άλλα όργανα με δυσμενείς επιπτώσεις.
Στη παχυσαρκία και ιδιαίτερα στην κοιλιακή δεν αυξάνεται μόνο η αποθήκευση τριγλυκεριδίων στον λιπώδη ιστό αλλά και το μέγεθος των λιποκυττάρων τα οποία είναι λιγότερο ευαίσθητα στην ινσουλίνη και εμφανίζουν αυξημένη λιπόλυση που οδηγεί στην εναπόθεση τριγλυκεριδίων σε άλλους ιστούς. Η έκτοπη συσσώρευση λίπους οδηγεί σε δυσλειτουργία των ιστών αυτών και αυξημένη κυτταρική απόπτωση.
Η συσσώρευση λίπους στον σκελετικό μυ προκαλεί αντίσταση στην ινσουλίνη, όπως έχει διχθεί από διάφορες μελέτες, η δε ενδοκυττάρια ποσότητα λίους στο μυ συσχετίζεται πολύ καλά με την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η συγκέντρωση λίπους στις μυικές ίνες συσχετίζεται πιο στεά με τον βαθμό της αντίστασης στην ινσουλίνη από άλλους παράγοντες όπως το ΒΜΙ το ποσοστό της λιπώδους μάζας του σώματος, τον λόγο περιμέτρου μέσης/ισχίων΄η την ηλικία. Το αφθονότερο ελεύθερο λιπαρό οξύ στην κυκλοφορία και στον σκελετικό μυ είναι το παλμιτικό το οποίο καθώς και άλλα κεκορεσμένα λιπαρά οξ΄πεα μακράς αλύσσου, μακρύτερη αυτής του παλιτικού αυξάνη την de nοvo σύθεση κεραμιδίων. Σε καταστάσεις με αντίσταση στην ινσουλίνη υπάρχει αυξηση της συγκέντρωσης των κεραμιδίων και έχει βρεθεί ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της συγκέντρωσης και του βαθμού αντίστασης. Η άσκηση μειώνει την συγκέντρωση κεραμιδίων και την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Φαίνεται όμως ότι η συσσώρευση λίπους στον σκελετικό μυ δεν προέρχεται μόνο από την αδυναμία του λιπώδους ιστού να απομακρύνει τα ΕΛΟ από την κυκλοφορία, αλλά και σε πρωτοπαθή διαταραχή της οξείωδης των ΕΛΟ στον σκλετικό μυ. Παιδιά διαβητικών γονέων σε νεαρή ηλικία και με φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος όχι μόνο εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη αλλά έχουν και αυξημένη εναπόθεση λίπους στους σκελετικούς μυς και μικρά μιτοχόνδρια χωρίς να εμφανίζουν αυξημένη λιπόλυση.
