Μελιτζάνα
Η μελαχρινή ντίβα του καλοκαιριού, η μελιτζάνα, ίσως είναι το δεύτερο δημοφιλέστερο λαχανικό μετά την ντομάτα. Πάρα τις χρήσεις της στην κουζίνα υψηλής γαστρονομίας, είχε παλαιότερα θέση πρωτίστως φαρμακευτική και αυτό γιατί έχει μία πικρή επίγευση, η οποία επιμένει παρά τα χρόνια της εξημέρωσης. Από τότε που δημιουργήθηκαν λιγότερο πικρές ποικιλίες, η μελιτζάνα μπορεί να μαγειρευτεί, τηγανιστεί, φουρνιστεί και να μαριναριστεί.
Έγινε γνωστή στην Ελλάδα των 11ο αιώνα μέσω των Αράβων. 6 αιώνες μετά ήταν τόσο δημοφιλής ώστε προκαλούσε την απορία πολλών Ευρωπαίων περιηγητών που δεν ήταν εξοικειωμένοι με τα φαγητά της Μεσογείου. Ωστόσο οι πιο αγαπημένες ελληνικές συνταγές, ιμάμ και τουρσί, έρχονται από τους Οθωμανούς και τους Άραβες, ενώ οι σεφ βρήκαν μια ιδανική παρτενέρ για να αναδείξουν τις αρτυματικές ύλες, το ελαιόλαδο και τα υπόλοιπα λαχανικά του καλοκαιριού.
Η μελιτζάνα περιέχει μία πρασινωπή ουσία τη στρυχνίνη που μπορεί να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές όταν οι καρποί της καταναλωθούν άγουροι ή πολύ ώριμοι.
Η ενδιαφέρουσα ανατρεπτική ιστορία με την μελιτζάνα είναι ότι , ενώ ο περισσότερος κόσμος πιστεύει πως το μήλο ήταν αυτό που οδήγησε τον άνθρωπο από τον παράδεισο στην κόλαση, οι λαοί της Μ. Ανατολής είναι πεπεισμένοι ότι στον δρόμο της κόλασης οδηγεί η μελιτζάνα. Λέγεται μάλιστα πως σε ολόκληρη την αραβική Μ. Ανατολή, εάν μια γυναίκα ρωτήσει τον άντρα της, την εποχή της μελιτζάνας «τι φαγητό να του φτιάξει», εκείνος έχει δικαίωμα να τη χωρίσει αυτόματα.
Με τη μελιτζάνα συνδέονται και τα πάθη των Σεφαρδιτών Εβραίων από την Ιερά Εξέταση. Μία από τις μεθόδους των ιεροεξεταστών για να εντοπίσουν όσους εβραίους εξακολουθούσα να είναι πιστοί στη θρησκεία τους, ενώ είχαν δηλώσει πως είχαν ασπαστεί τον καθολικισμό ήταν να τους βάζουν σε ένα πιάτο με μαγειρεμένη μελιτζάνα. Εάν έπεφταν με τα μούτρα στο φαγητό, τότε κρίνονταν ένοχοι.
